บางครั้งผู้เขียนก็โชคดีหรือเป็นคนมีวิจารณญาณอย่างแท้จริง
เขาสามารถทำงานได้หลายปีในการค้นคว้าเว็บตรงฝากถอนไม่มีขั้นต่ำหัวข้อที่ซับซ้อนและคลุมเครือ แต่จะเห็นหัวข้อดังกล่าวเป็นหัวข้อข่าวเมื่อหนังสือของเขาได้รับการตีพิมพ์ จู่ๆกระทู้ก็ร้อน
อาหารร้อน หากราคาซูเปอร์มาร์เก็ตสูงไม่ได้ดึงดูดความสนใจของประชาชนทั่วไป วิกฤตการณ์อาหารโลกก็เกิดขึ้นอย่างแน่นอน ด้วยการจลาจลด้านอาหารตั้งแต่เฮติไปจนถึงอียิปต์และการซื้อข้าวอย่างตื่นตระหนกในฮ่องกงและเวียดนาม การขาดแคลนอาหารจึงเป็นหัวข้อของวันนี้ ต่อจากหนังสือขายดีเล่มแรกของเขาเรื่องThe End of Oil เรื่อง The End of Food ของ Paul Roberts ได้ กล่าวถึง ข้อกังวลที่ทันท่วงทีเหล่านี้
วิกฤตการณ์อาหารมักจะเกิดขึ้นอีกในประวัติศาสตร์ ที่ร้ายแรงที่สุดในช่วงหลังๆ มานี้คือวิกฤตการณ์อาหารโลกในปี 2516-2518 แม้แต่พันธสัญญาเดิมของพระคัมภีร์ยังพูดถึงปีแห่งความเหลือเฟือและความอดอยาก และบทบาทของธรรมาภิบาลในการทำให้อุปทานราบรื่น
ผู้สนับสนุนพรรคการเมืองกาเบรียลาประท้วงต่อต้านราคาอาหารที่สูงขึ้นใกล้กับทำเนียบประธานาธิบดีกลอเรีย มาคาปากัล-อาร์โรโยในฟิลิปปินส์เมื่อเดือนเมษายน เครดิต: L. LIWANAG/AFP/GETTY IMAGES
ความกังวลของเราเกี่ยวกับอาหารในครั้งนี้แตกต่างกันหรือไม่? บางทีในอนาคตเราอาจเห็นราคาที่สูงขึ้นอย่างต่อเนื่อง การก่อกำเนิดการขาดแคลนอาหารขึ้นใหม่ในประเทศที่พัฒนาแล้ว หลังจากที่มีส่วนเกินอยู่หลายทศวรรษ และความหิวโหยเป็นวงกว้าง หรือบางทีวิธีแก้ปัญหาทางเทคโนโลยีจะช่วยลดความตึงเครียดระหว่างจำนวนประชากรมนุษย์ที่เพิ่มขึ้นกับทรัพยากรธรรมชาติที่เลี้ยงมัน จะมีความต่อเนื่องของแนวโน้มที่โรเบิร์ตส์บันทึกไว้หรือไม่ว่ามีราคาที่ต่ำลงตลอดกาล การพึ่งพาการค้าโลกมากขึ้นในการจัดหาสินค้าที่ถูกที่สุด การแพร่กระจายของอาหารที่เน้นเนื้อสัตว์ด้วยความมั่งคั่งที่เพิ่มขึ้น และที่ดินที่ใช้ปลูกข้าวโพดสำหรับเอทานอลมากขึ้น เพื่อเติมน้ำมันรถยนต์ของเรา?
คำตอบของโรเบิร์ตส์ชัดเจน ระบบอาหารทั่วโลกซึ่งปัจจุบันมีโครงสร้างและขับเคลื่อน กำลังมุ่งหน้าไปสู่หายนะ โรเบิร์ตส์นำเสนอสถานการณ์ ‘การล่มสลาย’ ที่น่าสังเวช: “เรากำลังอ้วนขึ้นแล้ว (และหิวโหยมากขึ้น) ทำลายอินทรียวัตถุในดินมากขึ้น ดึงตารางน้ำมากขึ้น ใช้ปุ๋ยและยาฆ่าแมลงมากขึ้น สูญเสียพื้นที่ป่าและพื้นที่เพาะปลูกมากขึ้น” ด้วยเหตุนี้ เขาจึงเตือนว่า “ไม่มีโอกาสที่จะล้มเหลวแบบแยกส่วนอีกต่อไป การล่มสลายของส่วนหนึ่งของระบบจะมีผลกระทบอย่างไม่ธรรมดาสำหรับทุกคน”
The End of Foodทำให้กรณีที่การล่มสลายทั้งระบบหลีกเลี่ยงไม่ได้
โรเบิร์ตส์เริ่มต้นด้วยการตระหนักว่าพลังทางเศรษฐกิจขับเคลื่อนระบบอาหารของโลก แม้ว่าความต้องการทางโภชนาการขั้นพื้นฐานของเราในด้านโภชนาการจะไม่เปลี่ยนแปลงไปตั้งแต่เราพัฒนา ความตึงเครียดระหว่างอาหารในฐานะสินค้าโภคภัณฑ์ทางเศรษฐกิจ – ผลิต แปรรูป หรือแม้แต่คาดเดาราวกับว่ามันเป็นทองแดงหรือเหล็กกล้า และเนื่องจากความจำเป็นทางชีวภาพไม่ใช่เรื่องใหม่ แต่โรเบิร์ตส์ให้เหตุผลว่าโลกาภิวัตน์ของแหล่งอาหารของเราและความต้องการอาหารแบบตะวันตกได้ผลักดันระบบทั้งหมดออกจากสมดุลอย่างไม่อาจเพิกถอนได้
ผลที่ได้คือรายการความทุกข์ยาก การพัฒนาอุตสาหกรรมของอุตสาหกรรมอาหารทำให้เกิดความต้องการแหล่งวัตถุดิบราคาถูกและการจัดหาผลิตภัณฑ์ใหม่อย่างต่อเนื่อง การปฏิวัติการค้าปลีกนำไปสู่แนวโน้มที่จะเสนอส่วน ‘ซุปเปอร์ไซส์’ เพื่อผลักดันความต้องการ โรคอ้วนเป็นผลมาจากการเปลี่ยนแปลงทั้งสองนี้ของระบบอาหาร การค้าโลกสามารถจัดหาอาหารที่มีราคาถูกลงเรื่อยๆ ด้วยต้นทุนที่สูงต่อมนุษย์และสิ่งแวดล้อม แต่ก็ยังมีความขัดแย้งมากมายท่ามกลางความอดอยากที่แพร่หลาย โรคที่เกิดจากอาหารที่เกิดจากเทคนิคการเลี้ยงปศุสัตว์สมัยใหม่ได้เพิ่มความเป็นไปได้อย่างมากที่จะเกิดการระบาดใหญ่ที่ไม่สามารถควบคุมได้
โรเบิร์ตส์ไม่หวังว่าจะสามารถแก้ไขปัญหาเหล่านี้ได้เนื่องจากพลังทางเศรษฐกิจที่ครอบงำ เขาหลีกเลี่ยงทฤษฎีสมคบคิด แต่ไม่ไว้วางใจการประสานงานระหว่างผู้ผลิตและผู้บริโภคที่เป็นศูนย์กลางของระบบทุนนิยม เขาไม่ได้อยู่คนเดียว ในการถอดความนายกรัฐมนตรีอังกฤษ วินสตัน เชอร์ชิลล์ เกี่ยวกับประชาธิปไตย ระบบทุนนิยมเป็นวิธีที่เลวร้ายที่สุดในการจัดกิจกรรมทางเศรษฐกิจของสังคม ยกเว้นทางเลือกทั้งหมด ตัวอย่างเช่น คอมมิวนิสต์คิวบากลับสู่ระบบการผลิตอาหารในท้องถิ่นโดยใช้กำลังคนและสัตว์เพื่อผลิตอาหารที่มีคุณค่าทางโภชนาการอย่างเพียงพอ Roberts ยอมรับว่านี่ไม่ใช่วิธีแก้ปัญหาที่ดีในระดับสากล
มีสองวิธีในการทำให้ระบบอาหารของเราปลอดภัยและยั่งยืนมากขึ้น แต่ประชากรโลกยังคงเข้าถึงได้ ซึ่งคาดว่าจะเพิ่มขึ้นสองพันล้านในช่วง 30-50 ปีข้างหน้า กลยุทธ์ทั้งสองควรดำเนินการพร้อมกัน
ประการแรก และน่าแปลกสำหรับคำวิจารณ์ของโรเบิร์ตส์ ระบบทุนนิยมระดับโลกจำเป็นต้องได้รับการควบคุมเพื่อช่วยแก้ปัญหาการขาดแคลนอาหาร การกำหนดราคา และความไม่เท่าเทียมกัน โชคดีที่มันกำลังไปในทิศทางที่ถูกต้องอยู่แล้ว ต้นทุนพลังงานที่สูงขึ้นทำให้องค์ประกอบหลายอย่างของอุตสาหกรรมอาหารไม่ทำกำไร ราคาปุ๋ยที่สูง ค่าขนส่งที่สูง และราคาเนื้อสัตว์ที่สูง ล้วนผลักดันระบบไปสู่ทางเลือกที่เข้มข้นน้อยลง ผลิตในท้องถิ่นและมีสุขภาพดีขึ้น
ประการที่สอง นโยบายสาธารณะที่ดีและการลงทุนของรัฐบาลในด้านการวิจัยอาหารและการเกษตรสามารถสร้างความแตกต่างได้อย่างมาก กฎระเบียบที่มีประสิทธิภาพมากขึ้น ผู้บริโภคที่มีการศึกษาดีขึ้น และสภาพแวดล้อมในโรงเรียนที่มีสุขภาพดีขึ้นสามารถปฏิบัติตามได้จากเจ้าหน้าที่ที่มาจากการเลือกตั้งซึ่งใส่ใจเกี่ยวกับคุณภาพและปริมาณของอาหารที่พวกเขาและครอบครัวรับประทาน
จุดจบของอาหารคือการเรียกร้องให้มีอาวุธ แต่จะไม่มีการปฏิวัติ เราทุกคนจะถูกฝังอยู่ในโลงศพขนาดใหญ่ของเราก่อนที่ทางออกที่รุนแรงจะมาถึง เพราะการเปลี่ยนแปลงจะค่อยเป็นค่อยไป ดังนั้นเราต้องเข้าไปแก้ไขระบบที่เรามีเว็บตรงฝากถอนไม่มีขั้นต่ำ
